زنده بدون زندگی

بگذار هر کسی هر جور که می خواهد قضاوت کند.بگذار بگویند بی عرضه،بی دست و پا،بی عقل...برای من مهم نیست.مهم نیست چقدر طول می کشد ایستادنم توی این صف و این که چند نفر خودشان را می چپانند آن وسط ها.من فقط نگاه می کنم دعواهای احمقانه این آدم ها را برای یک دقیقه این ور یا آن ور شدن رسیدنشان به سر این صف،کاش اقلا قدر این دقیقه هایی را که برای به دست آوردنشان این همه کشمکش را به جان خریده اند می شناختند.ولی این ها برایم مهم نیست.برایم مهم نیست این سیصد تومان را که می گذارم کف دستش،پنجاه تومانی باقی را پسم می دهد یا نه.می دانی اصلا گاهی از قصد پول اضافه می دهم.قیافه طرف را نگاه می کنم و با خودم شرط می بندم سر شرافتش!...خلاصه که از این بی عقلی ها،بی عرضگی ها،بی دست و پایی هاو...پر است در زندگی ام.زندگی من پر است از روزهایی که زندگی نمی کنم،فقط زنده می مانم تا تماشا کنم آدم ها را و زندگی ها را!