من نمی دانم آدم ها کی بزرگ می شوند. یعنی آیا مرزی هست مثلاً بین بچگی و بزرگی؟ من در خودم چنین مرزی نیافته ام هرگز و فکر می کنم درون همه ی آدم ها از همان اول، یک کودک و یک بزرگسال هست. بعضی از آدم ها از همان بچگی بزرگسال درونشان اکتیوتر است. بعضی ها هم تا پیری کودک شان کنترل امور را به دست دارد. برای من که در آستانه ی 26 سالگی ایستاده ام، کودکم حکم فرمایی کرده است همیشه. اما احساس می کنم آدم بزرگه ی درونم دارد آرام آرام خودنمایی می کند. من راستش می ترسم روزی بیاید که قدرت را دست بگیرد. نمی خواهم بزرگ شوم!