Saturday, May 8, 2010


از همان اولش نمی خواستم ناشناس بنویسم.آدرسم را گذاشتم جلوی چشم که هر کس خواست بیاید و بخواند.اصلا به بعضی ها هم مستقیما گفتمش.هیچ ابایی نداشتم که کسی تناقضی ببیند در آنچه هستم و آنچه فکر می کرده باید باشم.اصلا می خواستم اگر تناقضی هست دیده شود.ولی آدمها همیشه می خواهند بیشتر بدانند.به دنبال مصداق های عینی نوشته هایت هستند؛چه کسی را می گفتی؟چه اتفاقی؟چه سالی؟چه ساعتی؟....اگر درباره چیزهایی نوشتم که هیچ وقت حرفش را نزده ام،معنی اش این نبود که حالا می خواهم درباره اش حرف بزنید.نوشتم که بهتر بشناسیدم،بیشتر،نه این که تسخیرم کنید.حالا دارم فکر می کنم که این جا را ول کنم بروم جای دیگری و نمایش بالماسکه ای راه بیندازم.مطمئن نیستم.حال آدمی را دارم که درد دارد ولی نمی خواهد مسکن بخورد.چون مسکن ضرر دارد ولی درد نه.بر خلاف معمول که ترجیح می دهم ضرر کنم اما درد نکشم این بار می خواهم تا جایی که می توانم درد بکشم ولی ضرر نکنم!




9 comments:

Anonymous said...

اگه رفتی جایی به ما خبر بدی‌ها! ولی ناشناس نوشتن همیشه راحت‌تره.

مهرداد said...

همیشه ملت با اشتیاق می گردن دنبال وبلاگ آدم چون فکر می کنن از وبلاگش می تونن شخصیتشو بفهمن . نمی دونن که آدما وبلاگشون نیستن

خود..........ارضایی said...

هیچ وقت جایی و که هستی عوض نکن مالیخولیا / اینجا ماله تو نزار کسی بهش به هر طریق و روش و حس و فهمی که بلده تعدی کنه / همین جا بمون و همین جا بنویس / مگه روزی که خودت فکر کردی بزرگتر از مالیخولیا شدی یا باید بری !

icar said...

کامنتها را ببند!
نامرئی شو!
ملانکولیک باش!

فورتونا said...

ما که کلا غریبه ایم..
دعوتمون کن به بالماسکه هه اگه رفتی.

باران said...

همه مون یه جورایی همینطوری هستیم خیلی وقتا نگران میشیم نگران نویسنده اون مطلب !

یک مالیخولیایی said...

پمی جون چشم،راحتتر و بی دغدغه تر


مهرداد جان،دقیقاهمین طوره


رها جان سعی خودمو می کنم که از سرحدات مالیخولیا دفاع کنم
;)


ایکار جان از قدیم گفتن در کامنت دونو می شه بست در دهن مردمو نمی شه


فورتونا جان،با ما غریبی نکن
:D
ولی چشم شما دعوتی


باران جان،نگران شدن واسم قابل درکه ولی خیلی وقتها مسئله این نیست،کاش این بود

Unknown said...

بی خیال شدن در چنین مواقعی بهترین راهه. ازین جلوتر بری اذیت می شی. بشیمین کار خودمونو بکنیم و هرچی دلمون خواست بنویسیم و دیگران برامون تا اونجا مهم باشن که دلشون می خواد مهم باشن. زیاد نباید حساسیت به واکنشها نشون داد. حالا منکه اصلا نمی دونم چی به چیه. یه چی گفتم :)‏

animavaman said...

بعضی آدم را می فهمن
که هیچ
بعضی ها هم می خواهند
خودشان را بتو بفهماند
آنها هیچ اند