Thursday, January 14, 2010


گیرم که یک چشممان اشک باشد و یک چشممان خون،لب هایمان اما لبخند را فراموشش نمی شود.همان که لب های شما بلدش نیست.



5 comments:

سبحان said...

دلمان را چه كنيم؟ آن هم كم خون نيست! اما قلممان پر از نشاط است...

ماهی سیاه کوچولو said...

آنکه می گرید یک درد دارد. آنکه می خندد هزار و یک درد..

babak said...

هوا را گر فته اند
خنده را؟

یک مالیخولیایی said...

خنده را نمی توانند بگیرند هیچ وقت

pe... said...

لبخند رو لبمون ماسیده!