همواره زمانی فرا می رسد که باید میان تماشاگر بودن و عمل یکی را برگزید.این معیار انسان شدن است.
افسانه سیزیف - آلبر کامو
8 comments:
مریم ص
said...
بعضیا تا آخرشم تماشاگر باقی می مونن...هرکاریم بکنی نمی تونی هلشون بدی تو زمین....نه تنها نمی تونی هلشون بدی بلکه کم کم تو بلند مدت تو رم می کشونن وسط تماشاگرا...واسه همین باید ازشون فاصله بگیری تا نجات پیدا کنی...من همچین تجربه ای رو داشتم
8 comments:
بعضیا تا آخرشم تماشاگر باقی می مونن...هرکاریم بکنی نمی تونی هلشون بدی تو زمین....نه تنها نمی تونی هلشون بدی بلکه کم کم تو بلند مدت تو رم می کشونن وسط تماشاگرا...واسه همین باید ازشون فاصله بگیری تا نجات پیدا کنی...من همچین تجربه ای رو داشتم
یعنی اگه عمل کنی انسانی؟
قبول ندارم.
فورتونا جان،اگر هیچ وقت هیچ عملی نکنیم انسان نیستیم
chera? mage tamashagar bodan che moshkeli dare??
انسان دشواري وظيفه است دوست عزيزم
زهره جون مشکل داره دیگه،همیشه که نمی شه بی خیال همه چی فقط تماشا کرد
برام خیلی جالبه که خیلی موقعها بین مطالبی که میزنیم چنین تقارن هایی پیدا می شه. تو این داستانی که می خونی شاید منظورمو درک کنی. :)
سلام حاجی لینک شدی،اگه خواستی لینکم کن
Post a Comment