Tuesday, December 8, 2009

کفتارها


انگار همیشه جایی کمین کرده اند.منتظرند و لحظه شماری می کنند که یک روز،یک جا از نفس بیفتی،فرو بریزی.مثل کفتار می مانند.هر لحظه ای در زندگی که به شکست نزدیک می شوی،پیش می آیند.اصلا روزی شان همین است.درمانده که شدی از کمین گاه می آیند بیرون،پوزخند می زنند و تحقیرت می کنند.بر بساط اندوهت،بساط شادی شان را بر پا می کنند و از شکستت لذت می برند.آری،هستند آدم هایی که حرفه شان لذت بردن از شکست دیگران است.


2 comments:

مریم صالح said...

aali gofti...

مرثا said...

بترکه چشم حسود چشم تنگ.