همواره زمانی فرا می رسد که باید میان تماشاگر بودن و عمل یکی را برگزید.این معیار انسان شدن است.
افسانه سیزیف - آلبر کامو
Thursday, April 8, 2010
بچه ها خوشبخت هستند،چون اینطور خیال می کنند،چون هنوز فرصت نکرده اند آدم های زیادی را ببینند.آن ها آن چه که دارند را با آن چه دیگران دارند مقایسه نمی کنند.شاید هم واقعا خوشبخت نباشند ولی احساس خوشبخت بودن،برایشان خوشبختی واقعی به بار می آورد.
Monday, April 5, 2010
اگر یک وقتی قدرت خدایی پیدا کنم،اولین کاری که انجام می دم اینه که خدا رو تبدیل می کنم به آدم،تبعیدش می کنم به زمین و محکومش می کنم به این که باقی عمرشو کنار آدمها زندگی کنه.
Thursday, April 1, 2010
جالب است،در این دنیای مجازی انگار همه سعی دارند خود را به آدمهای ناشناس بشناسانند در حالی که می کوشند ناشناس بمانند برای آنهایی که می شناسندشان.